Syed Saman Shah Sarkar سيد سمن شاه سرڪار

سيد سمن شاهه سرڪار

آر عمراڻي

سيوا ڪر سمنڊ جي جت جر وهي ٿو جال

سئين وهن سير ۾، ماڻڪ موتي لال

جي ماسو جُڙيئي مال، ته پوڄارا پُرِ ٿئين.

سنڌ جي لاڙ واري علائقي ۾ ڪيترائي بزرگ، اوليا، مجذوب ۽ شاعر ٿي گذريا آهن جن ۾ حضرت شاهه ڪريم بلڙي وارو، صوفي شاهه عنايت شهيد جهوڪ وارو ۽ مجذوب اولياءُ لاڙ جو لعل سيد سمن شاهه سرڪار قابل ذڪر آهن.

لاڙ جو لعل سيد سمن شاهه سرڪار هڪ منفرد مقام جو مالڪ ٿي گذريو آهي جيڪو پنهنجي نجي ڪچهرين ۾ چوندو هيو “ڪڪڙ دا ٻچا چائي آؤ ۽ ماڻهو دا ٻچڙا گهن وڃو.” جيڪا روايت تقريبن سوا سئو سالن کان اڄ به جاري آهي. ميلي جي موقعي تي لکين عقيدتمند سندس حاضري ڀرڻ سان گڏ ڪڪڙ کڻي ايندا آهن ڪُهي پاڻ به کائيندا آهن ۽ ٻين کي به کارائيندا آهن.

ڪن بزرگن جو خيال آهي ته سائين سمن شاهه ڪپڙن کانسواءِ گذاريندا هيا. پيرين پنڌ جهرجهنگ کي جهاڳيائون اهڙي طرح جڏهن جوڀن جواني ۾ آيا مجاز جي معرفت هڪ ڇوڪري جنت ڏانهن متوجهه ٿيا. سندس ڀائر کيس ڪافي قدر روڪيندا به هيا. پاڻ اهو ٻڌي زاروزار روئيندا به هيا اهڙو فرياد کڻي پاڻ ڳوٺ ڌڻي بخش پتافي جي ڀر ۾ هڪ اوليا ڪبير شاهه تي آيا. اُتي فرياد ڪيو “او مرڳئي مائٽ سائين”. سمن شاهه جي اهڙي حالت ڏسي ان جنت نينگري کي سائين وٽ وٺي آيا ۽ کين ٻڌايو ويو ته اُها ڇوڪري جنت هيءَ آهي. پاڻ ڇوڪري ڏانهن ڏسي ۽ مٿي تي هٿ رکي چيو “اي ميڏي ڀيڻ هي”.

سيد سمن شاهه جي اهڙي هاڪ پوري سنڌ ۾ ڦهلجي ويئي ان دور جي صوفي شاعر محمد فقير کٽياڻ سان هڪ سنگ وٺي اچي سرڪار سمن شاهه ڏي پهتو. پاڻ ان وقت هڪ کٻڙ جي هيٺان آرامي هيا. محمد فقير کٽياڻ، سنگ جي وسيلي يڪتارا ۽ چپڙيون کڻي ڪافي ڪلام شروع ڪري ڇڏيو. سيد سمن شاهه ڪلام ٻڌي هڪ وڏي لٺ کڻي اُٿيو ۽ فقير کي ڏسندي ئي مٿي ۾ لٺ واهي ڪڍي، پر فقير جو ڪلام بند ڪو نه ٿيو. جڏهن فقير ڳائي بس ڪيو ته ڇا ڏسي ته فقير سڄو رت ۾ لعل ٿي وهنجي ويو. تنهن تي سيد سمن شاهه وراڻيو هڻ ڀل وڃ، مين تيڪون رنگي لعل ڪيتا هي. پوءِ محمد فقير کٽياڻ واپس وريو. اهڙي معلومات محمد فقير کٽياڻ جي رسالي ۾ پڻ موجود آهي.

مائي ڀاڳي جي حوالي سان مشهور آهي ته هڪ دفعي مائي ڀاڳي بيمار ٿي پيئي جنهن کي کڻي اچي سرڪار سمن سائين جي روضي مبارڪ ۾ ڇڏيائون، پاڻ ٻهاريون ڏيندي مَٽيون ڀريندي بلڪل ٺيڪ ٿي ويئي. پوءِ هيءُ ڪلام چيائين “سمن سائين مان ته گولي غلام تنهنجي در جي.” اهڙي ڪلام ڳائڻ تي کيس وڏي مڃتا ۽ شهرت ملي حالانڪه مائي ڀاڳي سيد راضي شاهه نئون ڪوٽ واري جي مريد هئي، جتي سندس جسد خاڪي مدفن ٿيل آهي.

سنڌ زرعي يونيورسٽي ٽنڊوڄام پراڻو دوست محمد يوسف لغاري جو وطن به ٽنڊوباگو آهي جنهن جو چوڻ آهي ته سيد سمن سرڪار جا ٽي خليفه هوندا هيا جن ۾ گلاب راءِ به هڪ آهي، جيڪو سائين جي صحبت ۾ رهي ڪري مسلمان ٿيو. پاڻ پنهنجو نالو غلام محمد رکرايو. سمن سرڪار جي وفات بعد پاڻ مڪي هليو ويو اُتي ئي گذاري ويو.

لالو فقير ڪهيري به سرڪار سمن شاهه خدمت گذار هيو، پاڻ سرڪار کي اڪثر ونڊرائيندا رهندا ۽ کين ماني ٽڪي پڻ کارائيندا هيا. مائي سليمت مڱڻهار جيڪا سيد سمن شاهه کي راڳ ڳائي ٻڌائيندي هئي. سيد سمن شاهه وٽ جيڪي به عقيدتمند ايندا هيا ته کين چوندا هيا ابا هڙي ڪم سان آيو آهين، واپس وڃ تنهنجو ڪم ٿي ويندو.

پروفيسر محمد اسماعيل ڪنڀر جو چوڻ آهي ته اسان جو بزرگ حاجي محمد طالب ڪنڀر پنگريو وارو، سيد سمن شاهه جو خدمت ۽ عقيدت ۾ رهندو هيو. جنهن جي چوڻ موجب سيد سمن شاهه ۱۴ رجب ۱۳۴۹ مطابق ۲۰ ڊسمبر ۱۹۲۹ع ڌاري ڪاري واهه جي ڪپ تي مالڪ حقيقي سان وڃي مليا. سندس جسم اقدس کي موجوده جڳهه تي دفن ڪيو ويو. اهو به معلوم ٿيو آهي ته سيد سمن شاهه جو روضو مبارڪ غلام محمد خان تعمير ڪرايو. هن وقت روضي مبارڪ جي تعمير نئين سر ڪرائي ويئي.