Sufi Mahdi Faqir Jahania صوفي مهدي فقير جهانيان

صوفي مهدي فقير جهانيان

غلام مصطفى ڪانڌڙو

سنڌ جي اولياءَ اڪرام ۽ بزرگن سنڌي ساهت کي سينگارڻ ۾ وڏو ڪردار ادا ڪيو آهي. جن پنهنجي شعر ۽ حسن اخلاق جي بدولت ڪيترن ئي ڀٽڪيل انسانن کي راهه راست تي گامزن ڪيو ۽ ڪيترن ئي فضول رواجن کي اچي ختم ڪيو. جيڪي غيرن جي تسلط ڪري رسمن جي مٿان مروج ٿي ويا هئا. حقيقت اها آهي ته اسان جي سنڌ جا صوفي بزرگ اسان جي سنڌ جو سينگار آهن. هڪ باغ جا سهڻا گل آهن. ڪو شاهه عبدالطيف آهي ته ڪو سچل سائين ته ڪو شاهه عنايت ۽ حمل بيدي آهي. جتي سنڌين جي ٻين بزرگن جو ذڪر اچي ٿو اتي سائين مهدي شاهه جهانيان کي وساري نه ٿو سگهجي. جنهن پنهنجي شعر جي ذريعي اسان کي وحدانيت محبت، امن  ۽  ڀائيچاري جو پيغام ڏنو آهي. سائين مهدي شاهه جهانيان جو شمار سنڌ جي ڪامل ولي بزرگن ۾ ٿئي ٿو. جن جي زندگي جي رهڻي ڪهڻي تمام  سادي هوندي هئي.  مير سفر گهڻو ڪندا هئا. سنڌ جي عام روايت موجب سندن وٽ ڪچهري سدائين متل هوندي هئي. سندن گفتگو عارفانه ۽ فصيحانه هوندي هئي. ڪيترائي ماڻهو سندن قربن ڀري زندگي مان فيض حاصل ڪندا هئا. پاڻ وقت جا قلندر هئا. ڪڏهن دنيا دولت کي پاڻ وٽ نه رکيائون. فقيراڻي ، الفي ۽ پيرن ۾ ڇير ٻڌل هوندي هئي. موسيقي سان گهڻو پيار هوندو هئن. سندن ڪچهري ۾ هميشه صوفيانه راڳ رنگ جي محفل گرم هوندي هئي. ڪنهن وقت وجد ۾ اچي پاڻ به ڳائيندا هئا ۽ ڳائيندي جذب وچان نچڻ به شروع ڪندا هئا. سندن هڪ هڪ دم الاهي ذڪر کان خالي نه هئي. پاڻ قادر ڪلام شاعر هئا. شعر ۾ فرمائن ٿا ”دم ريڌاوتون دم دم سان، ڪارناهيدن ٻئي ڪم سان، نانگا نيارا آهيون نوري جوڙ ناهيون جم حم سان، عشق امر جا عاشق آهيون صورت وري سمس سم سان، معرت آهي ماڳي اسان جو حقيقي هم هم سان، هر مظهر جو مهدي مالڪ گڏيل ناهيو ڪم ڪم سان“.

فقير سائين مهدي شاهه جن معرفت طريقن حقيقت جا سڀ ماڳ ماڻيان ٿو وڌيڪ بهتر ٿيندو ته فقير سائين مهدي شاهه جن جي زندگي جو احوال به اوهان جي خدمت ۾ پيش ڪجي. سائين مهدي شاهه جن شاهپور جهانيان جي تاريخي شهر ۾ ڄاوا سندن ننڍپڻ جو ڪافي زمانو ڳوٺ مدر علي وڳڻ تعلقه نواب شاهه ۾ گذاريو. پاڻ ڳوٺ جي هڪ مدرسي ۾ سنڌي عربي، فارسي تعليم حاصل ڪئي. 12 سالن جي عمر ۾ سڀ تعليم حاصل ڪري مدرسي کي الوداع چيائون.

پاڻ بچپن ۾ ئي پنهنجي والد سيد امام عبش شاهه جي زير اثر رهيا ان ڪري سندن زندگي ننڍپڻ کان ئي عارفانه رنگ ۾ رنگجي وئي. سندن ڪنب حضرت امام علي نقي عليه السلام جن سان ملي ٿو. هڪ ڏينهن جو ذڪر آهي ته پاڻ پنهنجي هڪ مريد وٽ جنهن جو تعلق رياست خيرپور ميرن سان آهي، قيام پذير هئا. هڪ ڏينهن منجهند جي وقت جيئن پاڻ آرام ڪرڻ واسطي پنهنجي ڪمري جو در بند ڪري ڪڙو ڏئي بستري تي ستا هئا ته هڪ آواز آيو ته اٿي سجاڳ ٿيو، اڃان ستاپيا آهيو. پاڻ ڇرڪ ڀري اٿيا ۽ دروازي ڏانهن ڏٺائون ته بند هو. وري آواز آيو پاڻ ڪمري جي چئني پاسي نظر ڦيرائون ته سيراندي واري پاسي هڪ سفيد پوش بزرگ نظر آيو، پاڻ بزرگ کي عرض ڪيائون ته اوهان ڪير آهيو ته بزرگ فرمايو ته نه پڇو ته بهتر آهي. پاڻ گهڻو اسرار ڪيائون ته بزرگ چيو ته نه پڇو ته بهتر آهي نه ته اوهان جي زندگي جو سڪون هليو ويندو،  پاڻ فرمايوئون ته اسان کي قبول، بزرگ فرمايو ته مون کي قلم ۽ پين ڏيو. ان بزرگ پني تي لکيو حسين عليه  ابن علي. ان بعد کين بارگاهه الاهي جي تلقين ڪندي بزرگ نظر کان اوجهل ٿي ويو. پاڻ ڏينهن کان سٺا ويس ترڪ ڪري گيڙو الفو پاتائون ڪڏهن به کٽ تي نه ستا نه سٺو طعام کاڌائون انهي مان صاف ظاهر ٿئي ٿو ته فقيرن سائين مهدي شاهه جن کي تلقين حسين عله ابن علي عليه السلام جن وٽان  ملي. ڪجهه خطابن ۾ رکيو ويو آهي ته پاڻ سائين روشن علي جا طالب هئا. اهو غلط آهي کين باطني تلقين سڌي حسين عليه السلام ابن علي عليه السلام جن وٽان ملي ۽ ظاهري طلب پنهنجي والد بزرگ وار سيد امام  عبش شاهپور تان ملي هڪ دفعي جو واقعو آهي ته پاڻ شاهپور  جهانيان ۾ پنهنجي خانقاه جهانيان تي تشريف فرما هئا ته هڪ شخص محمد موسيٰ ڪورائي آيو. جيڪو پٽ جي اولاد لاءِ سوالي بنجي آيو هو، 4-5 ڏينهن لاڳيتو ڪچهري ۾ اچي ويهندو هو پر عرض نه ڪري سگهندو هو. هڪ ڏينهن فقير سائين جن سڏي کيس چيو ته جنهن وقت هتان ٻاهر نڪري وڃان ته منهنجي حقي مان جيتريون ڦوڪون ڀريندي اوترا پٽ ٿيندا  جنهن تي فقير توکي منع ڪندا پر تون زوري اهو عمل ڪري وٺجان ٿيو ائين هڪ ڏينهن فقير سائين جن ٿورو ٻاهر اٿي ويا. موسيٰ تاڙ ۾ ويٺو هو ۽ اچي پنج ڦوڪون ڀري ورتائين ايستائين فقير پهچي ويو ۽ ان شخص کي اتان هٽائي ڇڏيائين خدا جي قدرت جو محمد موسي کي پنج پٽ ڄاوا جيڪي اڄ زنده آهن ۽ فقير سائين جن ڪرامات جي گواهي ڏئي رهيا آهن.

فقير سائين جن جون ڪيتريون ئي ڪرامتون آهن جن کي بيان ڪرڻ سان مقابلو وڌي ويندو ٻين موقعن تي باقي ڳالهيون به انشاءَ الله ضرور بيان ڪندس. پاڻ 30 رجب تي بمطابق 3 آڪٽوبر 1962ع ۾  صوڀي ديري لڳ مير خان ساهاڻي ۾ وفات . وفات کان ڪجهه دير اڳ ۾ پاڻ سڀني قرب وارن طالبن مريدن دوستن سان آخر ۽ ملاقات ڪرڻ ويا ۽ يڪ تاري تي هڪ قصا کي ڪهڙي قدرت وساريان نه وحدت، ان بعد اچي  بستري تي ليٽي پيا ۽ ائين سندن روح پرواز ڪري مالڪ حقيقي تائين پهچي ويو. سندن جسم مبارڪ شاهپور جهانيان نيو پئي  ويو ته هڪ ڪڪر جيڪو صوڀي ديري کان اٿيو ۽ سندن جسم مبارڪ مٿان سايو ڪندو ۽ بوند وسائيندو شاهپور  جهانيان تائين گڏ هلندو رهيو. اهو ڪرشمو موري جي ڪيترن دوستن ڏٺو. مون خود پنهنجي گنگهار اکين سان هي ڪرشمو ڏٺو. جو بادل به سدن وفات تي ڏک جو اظهار ڪري روئي کين خراج عقيدت پيش ڪري رهيا هئا.